Het lukt maar niet. Meringues maken lijkt zo eenvoudig, maar als je recepten negeert, naar eigen smaak aanpast, of domweg ingrediënten vergeet, dan is de kans groot dat het platte zielige hoopjes worden.
De eerste keer had ik de ventilatiestand van de oven gebruikt. Niet dat het in betreffend recept stond, maar dat leek mij zelf wel handig, dan wordt het vocht eruit geblazen. Niet doen, het vocht moet weliswaar verdampen, maar de wind blaast het schuim omver. De tweede keer leek aardig te gaan. Ditmaal de "gewone" overstand gebruikt en de temperatuur wat omhoog. Het gebruikte recept gaf aan een baktijd van 1 uur te hanteren en aangezien de vorige misbaksels nog flexibel waren zou een hogere temperatuur volgens eigen wijsheid moeten lukken. Fout.
 |
| Lang kloppen |
Aangezien ik nog ruim gepasteuriseerd eigeel over heb, heb ik na het aanschouwen van de bereiding van Rudolphs schuimhazen op 24Kitchen gisteravond, vanmiddag weer vol goede moed de mixer gepakt. Op het gevoel een bodempje eiwit in de kom, flink wat suiker erbij en mixen maar. Ik kom er net achter dat ik het snufje zout en de maïzena vergeten bij, al hoop ik dat laatstgenoemde niet nodig is. En aangezien ik geen hazen maak moeten de mijne het ook maar zonder snufje doen. Al heb ik de basis meringue techniek nog niet onder de knie, die van mij moeten toch een smaakje hebben. Koffie had ik besloten. Nu is koffie doorgaans nogal nat en in betwijfel of dat de baksels ten goede doet. Nu had ik vanwege het zelfstandig onderhoud plegen aan mijn espresso apparaat, hetgeen ik natuurlijk beter had kunnen overlaten aan een vakman en dit uiteindelijk ook heb gedaan, een week zonder koffie gezeten en als alternatief oploskoffie gekocht. Ik ben toen snel overgegaan op thee, maar heb voor mijn meringues het potje weer tevoorschijn gehaald. Een bodempje hiervan in een kopje met daarop een berg suiker en een heel klein beetje warm water. Door dit goed te roeren krijg je een lekkere dikke massa, dat lukt je niet met gewone espresso. Dit aan het eiwitmengsel toevoegen en flink kloppen met de mixer. De massa was deze keer zwaarder dan de vorige keer, wellicht door de suiker. Als laatste gehakte licht gebrande hazelnootjes toegevoegd en met een eetlepel in kleine hoopjes op het bakpapier gelegd. Ditmaal de oven op 80 graden (drogen, niet bakken volgens Rudolph) en afwachten maar.
 |
| Hazelnootjes erbij |
Inmiddels zijn we een uur verder, het schuim is iets ingezakt en bij voorzichtig aanraken merk je dat ze nog lang niet droog en bros zijn. Nog maar een uurtje, ik heb geen haast, het is immers Pasen.
 |
| Hopelijk deze keer meer geluk |
2 uur later. Misschien was die maïzena toch niet zo gek geweest. Het duurt wel erg lang zo, misschien had ik ze wat kleiner moeten maken.
 |
| in de oven |
Na uren in de oven begint het er toch een beetje op te lijken dat het gaat lukken. Het kleinste stukje is hard en bros, en smaakt zoals bedoeld, mokka. Waar die oploskoffie al niet goed voor kan zijn, heerlijk! Van de hazelnootjes geen spoor, maar wellicht dat dat in de grotere exemplaren verscholen zit. Het lijkt erop alsof ik het langzaam onder de knie begin te krijgen. Op naar het volgende experiment.
