Een compleet gerecht voor vijf euro zal dan wel helemaal niks kunnen zijn, maar daar kun je je toch behoorlijk in vergissen! In de avondwinkel annex snackbar op nog geen vijf minuten lopen van mijn huis kun je terecht voor snacks, shoarma, "Turks"- en "Italiaans" pizza en dat alles voor maximaal vijf euro per gerecht. Verder verkoopt de uit Noord Irak afkomstige Koerdische eigenaar allerlei waar, ijsjes, baklava, rookwaar, bier, J.P. Chenet en andere duistere wijn, snoep, chips, scheermesjes etc. De zaak is verfraaid met wild knipperende kleurige LED lampjes en goed verlicht met TL licht. Mediterrane gezelligheid. Op de ruiten grote reclames van telefoonaanbieders gespecialiseerd in het bellen naar overzeese doelgroepen. De Koerdische meneer, ik schat hem begin veertig, heeft een enigszins nors en macho uiterlijk en spreekt bijzonder slecht Nederlands. Toch zit hij er al weer een paar jaar en doet het daarmee dan ook beter dan zijn voorgangers. Ik kom er regelmatig en hij herkent mij inmiddels. "Buurman" noemt hij mij, en ik ging er vanuit dat hij dat had opgemaakt uit het feit dat ik regelmatig kom en altijd te voet. Maar ik ben er achtergekomen dat hij iedereen die hij herkent "buurman" noemt en volgens mij hoef je voor die titel niet eens echt in de buurt te wonen. Ik vermoed dat hij de term "buurman" is gaan gebruiken doordat hij door de erboven en ernaast wonende studenten altijd "buurman" wordt genoemd. Goed, buurman dus, en eigenlijk klinkt het best vriendelijk. Ayan is tegen "buurman" inmiddels best aardig, maar als je nog niet tot de "buurmannen" behoort kan hij behoorlijk horkerig overkomen, helemaal als je geen Nederlands spreekt. Engelstaligen snauwt hij behoorlijk af en hij krijgt het soms zelfs voor elkaar om "lokalen" de les te lezen over hun bestelling die ze in zijn ogen niet goed hebben doorgegeven als de klant aangeeft dat er wat niet helemaal goed is gegaan. Nee, echt klantvriendelijk is hij niet. Hij vergeet daarbij ook nog even dat zijn Nederlands uitermate slecht is, maar dat is hem vergeven, want hij bakt als de beste. Zijn specialiteit is toch wel de inmiddels geheel ingeburgerde maaltijdsnack "kapsalon". Toen ik hier enkele jaren geleden van hoorde gruwelde ik bij de gedachte, maar inmiddels is dit mijn favoriet. Je verzint het niet, een bakje knapperig gebakken friet met daarop shoarmavlees, kaas die nog even gesmolten wordt, vervolgens knoflooksaus en sambalsaus, verse ijsbergsla, tomaat, komkommer, ui en als je helemaal mazzel hebt nog een kwakje van een soort eigengemaakte uiensalsa. Dit klinkt als bij elkaar gegooide kliekjes en zo is het "gerecht" waarschijnlijk ook ontstaan.
Bekende Franse klassiekers zoals bijvoorbeeld de cassoulet zijn op eenzelfde wijze ooit ontstaan. De kapsalon, een aanstaande klassieker uit de multi culti Nederlandse keuken!
