Zomaar

Het is een rare week tot nu toe. Het is niet alleen heel mooi lenteweer, er gebeuren ook rare dingen. Zo heeft de logeerhond van het gezin van een goede vriend de veertien jaar oude kip van zijn schoonouders gedood, kreeg ik maarliefst twee keer een aan mij geadresseerd exemplaar van het tijdschrift "leven in Frankrijk / en France", van twee verschillende bezorgfirma's, ging het Escher-bruggetje over de Vliet gisteren niet meer dicht en bleek het met mijn topografisch inzicht verrassend slecht gesteld te zijn. Toen ik overigens aan een buurman, die nog vroeger dezelfde route naar het Haagse fietst, vanmorgen een berichtje stuurde hoe het met het bruggetje gesteld was, antwoordde hij dat er voor de opbouw eerst nog wat in het laboratorium moest gebeuren, er weer een nieuwe afdruk was gemaakt en hij volgende week vrijdag in de herkansing kan. Het was nog vroeg, maar al redelijk snel had ik door dat het niet over het ophaalbruggetje over de vliet ging, die was namelijk nog niet gerepareerd. Nee de buurman had het over de brugbehandeling bij de tandarts, waarschijnlijk dacht hij dat ik bijzonder attent was. Afgelopen maandag hadden we met ons team (werk) een hilarische teamdag in een skybox in het stadion van Ado. Het stadion ligt in het noordoostelijke kwadrant van het knooppunt van de A12 met de A4. Vanuit het stadion heb je een bizar gezicht op het knooppunt (zie foto), het is net alsof er een stuk weg ontbreekt.

Het is ook de week waarin een vriendin vroeg of ik een bijbaantje had, ik begreep niks van haar bericht met foto:

Ik bestudeerde de titel, de naam van de auteur maar herkende mijzelf daar niet echt in. Na een berichtje terug: "hoezo?" en nog een keer kijken zag ik dat het de foto betrof die enige gelijkenis lijkt te treffen met mijn gelaat, maar wees eens eerlijk, ik heb toch niet zo'n oude kop?

Vroeg

Cool! dat is het nog wel buiten, maar met zonnetje erbij lijkt het net lente. Het is nog maar februari maar een ommetje in het bos en er groeit en bloeit al van alles!

Lekker! daslook!

Koolzaad

Bloeit normaal in mei, fluitenkruid

Klein hoefblad (is er altijd vroeg bij)

Paarse dovenetel (ook de witte zien bloeien)

Er waren zelfs vlierstruiken waar al mini blaadjes aan zaten, bizar vroeg, maar wel fijn! Weg met die winter! Welke winter?

Oh by the way, de kippen zijn aan de leg, althans één van de drie, volgens mij degene die probeert te kraaien. Afgelopen zondag de eerste, hetgeen gepaard ging met veel tumult, en dat op de vroege zondagochtend, de rustdag, nou niet voor mijn buren deze zondag. De van-plan-te-gaan-leggen kip probeerde haar draai te vinden in het legnest, dat duurde wel een tijdje en de andere twee hennen werden helemaal opgewonden en gingen gigantisch tekeer! Ik ben wel 20 keer naar buiten gehold om ze tot stilte te manen maar ze luisteren niet echt. Maar toen het ei gelegd was keerde de rust weder. Arme buren.

En de beloofde mahonie-bruine eieren, zo kenmerkend voor het Marans-ras, zijn het ook niet bepaald. Gevalletje opgelicht door kippenverkoper. Maar daar kunnen de arme misvormde hennen ook niks aan doen.

Geurton

Vandaag is mijn vrije dag en zo'n extra vrije dag is verrekt handig, maakt zo'n weekend net wat minder kort, want kort lijken de weekenden nog steeds. Vanmorgen ben ik weer voor mijn kippen op pad geweest. In mijn toch al kleine keuken (en bijkeuken inéén) staan nu twee grote 25 kg zakken kippenvoer, echt een sta-in-de-weg, maar wel goedkoper dan de kleine verpakkingen. Op marktplaats heb ik gezocht naar kunststof afsluitbare tonnen zodat ik het voer buiten droog en knaagdiervrij kan opslaan. En die heb ik gevonden, bij een zekere Jo uit Rotterdam. Ik had hem afgelopen zondag al een mailtje gestuurd maar geen reactie, dus vanmorgen maar eens gebeld. Jo was thuis en had een hele partij tonnen en ik kon gelijk komen.

Jo woonde op een heel mooi plekje, tussen Delft en Schiedam. Ik reed via een leuk weggetje langs de Schie, op een gegeven moment afbuigend via schattig gehucht kwam ik zelfs langs een heus miniatuur natuurgebied met een tiental ooievaars en een zilverreigers op een kluitje. Hondenweer was het, ik geloof dat de vogels er ook geen hol aan vonden, stonden er een beetje chagrijnig bij.

Niet ver van daar woonde Jo, ik moest bij het hek aanbellen. Achter het hek zag ik al twee tonnen klaar staan. Ik snap ook waarom. Voordat Jo arriveerde, kwam er een immens grote rottweiler naar het hek. Echt een enorm beest, met overigens een lieve meisjesnaam die me even ontschoten is, maar het beest stond klaar om mij te verslinden! Nu vind ik het doorgaans niet erg als dames mij wensen te verslinden, niet dat dat vaak voorkomt, maar de vergelijking met deze nietsontziende rottweiler gaat bepaald niet op. Gelukkig kwam Jo snel tevoorschijn en we gaven een handje over het hek, met zijn hand meer aan mijn kant, zodat die van mij buiten het bereik van de bek van de hond was. Jo gaf de tonnen aan over het hek en ik betaalde hem door het hek, wederom net buiten bereik van het gevaarlijke monster. Dat was het wat betreft de ontmoeting met Jo en zijn hond, snel naar huis.

Jo had verteld dat er Dreft in de tonnen had gezeten en inderdaad, ze ruiken lekker fris. Al weet ik niet of de kippen gecharmeerd zullen zijn van naar Dreft ruikende graantjes, of legkorrels. Van laatstgenoemde moeten ze sowieso al niet zoveel hebben. Die legkorrels ruiken ook niet echt lekker, ik geef ze niet helemaal ongelijk. Misschien dat de zeepgeur het juist aantrekkelijker voor ze maakt. Ik heb de tonnen nu een paar keer met heet water schoongemaakt, ze staan nu te drogen, de geur is gelukkig al wat minder. Ik ben benieuwd naar het effect van de overgebleven zeeplucht op het voer, en vervolgens op de kippen.

Provençaalse tomaat

Gisteren heb ik bij vrienden gegeten. Dat doe ik wel vaker en ook het vaakst bij betreffende vrienden. Ze wonen dichtbij, al heeft de bouw van de spoortunnel een flinke barrière opgeworpen. Deze vrienden houden ook van koken, sterker nog, dankzij hen ben ik gaan bloggen, en dankzij hen ken ik Rick Stein en zijn French Odyssee, het mooiste en meestgebruikte kookboek in mijn huis. De mooie, vaak simpele gerechten uit de mooiste streken van de wereld (uit Frankrijk dus). De ingrediënten zijn hier soms wel wat moeilijk te verkrijgen, maar daar kan Stein ook niks aan doen. Stein is een Brit overigens, kan ie ook niet helpen.

Het gerecht dat ik het vaakst bij deze vrienden heb gegeten is het bijgerecht Provençaalse tomaat, simpel maar oh zo lekker! En ik heb het thuis nog nooit gemaakt! Hierbij een samenvatting van het recept vanuit Rick Stein's boek.

Oven voorverwarmen op 200 graden Celsius, tomaten halveren en zoveel mogelijk de zaadjes verwijderen (uithollen). In kom of keukenmachine wat peterselie, gedroogde Provençaalse kruiden, ansjovisfilets, knoflook, olijfolie en broodkruim mengen en hier de tomaten mee vullen, waar je eerst overigens nog wat peper en beetje zout over doet. Over het mengsel nog wat olijfolie sprenkelen en 15 tot 20 minuten in de oven, smullen maar! Lekker met een groene salade, gebakken aardappeltjes en rosbief, maar je kunt er van alles bij verzinnen, gisteren waren het gamba's.

Kip in de zak

Oké, we zijn nu een maandje verder, en ik denk dat ik toch echt een kip in de zak heb gekocht, of drie dan. Wat een wijze les, koop nooit kippen in het donker. Het zijn er drie van hetzelfde ras, maar ik vrees dat er wat andere diersoorten doorheen gekruist zijn. De kip het meest rechts op de foto maakt een redelijk normaal kippengeluid, de kip in het midden heeft de stembanden van een gans en de kip rechts (beetje grijs in de hals) maakt een geluid dat enigszins lijkt op een kruising tussen het kraaien van een haan en het tokken van een kip, en dan met het accent van een kalkoen, echt niet om aan te horen. Gelukkig zijn ze vrij rustig en ik hoop dat dat zo blijft als de buren in de zomer de ramen weer open hebben. Ze eten en drinken best veel, nu had ik al gemeld dat ze ook een stuk groter waren dan de vorige, vandaar ook hun hogere consumptie. Vanaf vandaag ben ik dan ook maar overgegaan op grootverpakkingen, al moet ik nog wel een oplossing zien te vinden voor de opslag hiervan. Heeft er iemand grote afsluitbare plastic tonnen in de aanbieding? De legkorrel laten ze nu nog links liggen, maar ik zal ze wel leren, als ze honger hebben moeten ze wel. En dan mogen ze gaan leggen, in grote getale. Ik ben benieuwd wat er uit komt. Zijn het de veelbelovende mahoniebruine eitjes? Of komen er straks ganzen-eieren uit? of misschien helemaal niks? Kom maar op met die zomer, we gaan het beleven. En anders wordt het de braadzak.