Voorjaar, een vreemd geluid

Het was vanmorgen weer heerlijk wakker worden. Het voorjaar komt er aan en dat merk je aan alles. Zo ook de merel die 's ochtends bij het krieken van de dag zijn serenade begint.nDe buurvrouw heeft hem ook al gehoord. We hebben beiden geconstateerd dat het waarschijnlijk niet dezelfde merel is als vorig jaar. Volgens de buurvrouw zou het wel eens een jong van vorig jaar kunnen zijn. Zelf doe ik niet aan die speculatie, maar het is in ieder geval een vogel met een ander repertoire dan die van vorig jaar. Die van vorig jaar was nooit ver gekomen in de merel zangcontest van Vroege Vogels, veel te gewoon, overigens niks mis mee, erg aangenaam om wakker te worden met gewone merelzang. Maar die van dit jaar is toch echt anders. Een raar loopje en hele hoge kwettertjes erin, alsof er nog een andere vogel meedoet, maar het is toch echt de solo van de merel. Ik heb het geluid opgenomen, maar het lukt mij helaas niet om het toe te voegen.

Zojuist heb ik ook mijn eerste fietstocht van dit jaar achter de rug. 22 km door Delft naar het zuiden richting Rotterdam aan de westkant van de Schie en dan bij Zweth het bruggetje over, rondje om Ackerdijk en vervolgens weer huiswaarts via Oude Leede, Delfgauw en de Delftse hout. Heerlijk in de zon, de wind is nog wel wat guur en fris. Het kleine hoefblad stond al in bloei en ik zag ook wat aarzelend geel van koolzaad,  verder is het nog wel grauw en kaal. Na thuiskomst plof ik op de bank met een tijdschrift en een muziekje aan. Door de muziek heen hoor ik steeds een geluid. Ik kan niet plaatsen wat het is. Ik zet de muziek uit om het geluid te traceren. Eerst naar boven (het klonk een beetje alsof de wasmachine aan stond, die stond niet aan dus het zou niet kunnen, maar toch). Dat was het niet. Misschien iets bij de buren? Weer hoorde ik het geluid, maar het kwam toch echt uit mijn eigen kamer. Na nog eens goed luisteren bleek het geluid uit mijn laptop te komen. Het scherm stond weliswaar al lang op zwart, maar de webpagina van "beleef de lente" stond nog open. Voordat ik ging fietsen heb ik een paar minuten naar een paartje kerkuilen zitten kijken op de webcam. De beesten zaten nu nog steeds stil op hun plek, maar het lijkt wel of ze zitten te snurken. Het vreemde geluid kwam dus van de kerkuilen!

Omelette Forestière

Met neme een vrije zondag, men staat bij tijds op en men make een ommetje in het bos. Daar plukt men wat verse oesterzwammen van een boom. Dat hoeft niet per se 's ochtends vroeg, maar als je onopgemerkt wilt plukken in een stukje bos waar het wemelt van de hordes hardlopers en ander gespuis, dan kun je maar beter bijtijds zijn.

de oogst van vandaag

Ik was overigens helemaal niet van plan paddenstoelen te plukken, ik kwam ze gewoon tegen en ze pasten net in mijn jaszakken.

Vervolgens neme men een heerlijke "tradition" van de Franse bakker en een uitje, wat peterselie, melk, eitjes, scheutje ketjap, flink wat peper en zout en een portie geduld. Voeg dit bij elkaar in de pan en bewaar het geduld voor daarna, want het duurt best even voordat de omelet gaar is.

Neem vervolgens een gezonde dosis eetlust.

Misschien ziet u het al aan het formaat van het broodje, het betreft hier niet echt een gezonde eetlust, nee, het was zelfs ongezond veel. Ik ben er na 40 jaar kennelijk nog steeds niet aan gewend om in mijn eentje te eten. Gelukkig trof ik buiten nog 3 paar immer hongerige oogjes.

Het jaar van de vogel

2015 is voor mij wel heel relaxed begonnen. De jaarwisseling heb ik lekker dicht bij huis gevierd, namelijk bij de overbuurman. Tijdens de jaarwisseling zelf was er bijna niemand op straat, onze straat. Op tijd naar bed en lekker slapen zonder donders en knallen. Mooi, hebben we dat ook weer gehad. De door de gemeente vergeten weg te halen prullenbak in het speeltuintje is tegenstelling tot afgelopen jaren met rust gelaten en ik heb vanmorgen niet mijn straatje schoon hoeven vegen, letterlijk.

In plaats daarvan ben ik vroeg naar het bos gegaan. Kaal, grauw, maar ook heerlijk rustig, tijdens mijn rondje niemand gezien. Behalve dan de nodige vogels. Fazanten die last-minute besluiten om met veel kabaal uit het struweel op te stijgen, kramsvogels, grauwe ganzen, blauwe reiger, wilde eend, smient, slobeend, winterkoninkje, merel, pimpelmezen, een buizerd en zowel een groene als een grote bonte specht. En dat in een wandelrondje van drie kwartier. Maar ook thuis in mijn eigen tuintje zag ik voor het eerst een koppeltje koolmezen op de met vogellekkers gevulde kokosnoot en op de grond een rondscharrelend heggenmusje. Ik hoop op een fijn, gezond 2015 met veel voorspoed voor iedereen, mijzelf incluis, maar ook een jaar met veel vogels.

In de nadagen van 2014 ben ik al voorbereid op een goed vogeljaar. Van vrienden heb ik het boek der Nederlandsche Vogelen van Nozeman en Sepp gekregen en ik heb een puttertje aan de deurbel bevestigd, vogels zijn welkom in en om dit huis.

Vetklep

Het gaat al jaren slecht met de wilde eend. Een mysterie volgens de plaatselijke kooiker annex boswachter en jager. Wellicht een vreemde ziekte, maar men weet het niet, het aantal neemt al jaren af. Elke winter treft de kooiker er minder aan op de plas.

Nu heb ik er verder geen onderzoek naar gedaan, maar ik heb wel een mogelijke verklaring. Misschien is de wilde eend niet zo wild meer. Ik bedoel, wellicht moet men het zoeken in een demografische verklaring. Misschien is het romantische beeld dat wij hebben van deze deels trekvogel die in de wintermaanden graag hier vertoefd, overdag slaapt in het water en op de kant en 's avonds de groene weiden foerageert, niet meer reëel. Want eenden zijn er nog steeds, maar waarom elk jaar die verhuizing? Waarom 's nachts eten? Waarom vluchten voor mensen?

Nee ik denk dat de wilde eend afneemt omdat de eend steeds minder wild is. En waarom zou je ook als eend. De mens is meestal geen gevaar, sterker nog die voorziet je van eten. Als eend kun je dan ook beter in de stad wonen. In de stad geen wilde roofdieren, hooguit een aangelijnde hond of zo'n groot gevaarte met vier wielen maar met een beetje geluk rijdt die nog om je heen ook. Kortom de eend heeft de stad ontdekt. Niet dat geploeter in het donker maar meeleven met het stadse ritme, in de rij voor de gebakkraam.

Als het slecht gaat met de wilde eend, dan is dat vast vanwege het nieuwe dieet; vet. Op bovenstaande foto zie je een paartje eenden met op de achtergrond wat stadsduiven, ook een soort dat het de laatste jaren moet afleggen. Misschien moeten we het stadse wild gaan bejagen, wegjagen uit de stad, de natuur in, daar waar het beest oorspronkelijk vandaan komt.

Sorry zus

Mijn vorige stukje was gericht aan mijn trouwe volger Stephanie. Al plaats ik nog zelden wat, ik krijg altijd een leuke reactie! Maar ik had het mis, zij is niet mijn enige trouwe volger, ik heb er namelijk nog tenminste één! Mijn eigen zusje! Dus deze is voor jou zus!

En nu kan ik het wel proberen goed te maken, maar met de cannelés is dat nog niet helemaal gelukt. Ik heb echt steeds meer respect voor heel Holland bakt. Wat is dat mixen, kneden en bakken toch een nauwkeurig proces! Ik ben meer van het smaken bij elkaar flikkeren, maar dat werkt gewoon niet met bakken, dan gaat het echt niet lukken. Hierbij een plaatje van mijn cannelés van gisteren. Let vooral op de zwartgeblakerde randjes en de scheve vormen.

Ik zag pas last minute dat het deeg/beslag een dag in de koelkast had moeten staan. Ook moet ik niet blindstaren op de temperatuur in het recept in combinatie met die van mijn oven. Zie hier de aangebrande mislukkelingen van deze eigenwijze koekenbakker, cannelé-bakker in dit geval. En het had zo mooi kunnen zijn.

Voor Stephanie

Al verwaarloos ik mijn blog nogal het afgelopen jaar, valt er weinig meer te lezen, maar als ik dan toch nog een niemendalletje op dit medium plaats, dan is er in ieder geval altijd Stephanie nog die het leest. Dit schrijfsel is dan ook speciaal voor jou Steef.

Julie en haar Peugeot, afbeelding "gevonden" op internet

Ik wil niet beginnen te zeggen dat ik TV verslaafd ben, maar er zijn toch een aantal dingen die ik niet graag oversla. DWDD, Vroege Vogels of Downton Abbey kan ik eventueel missen, maar programma's van Ilja Gort, Wouter Klootwijk kan ik zeker niet missen. Kootwijk is momenteel niet op de buis, maar ik heb een nieuw program ontdekt! "Les Carnets de Julie", elke vrijdag op TV5 Monde, Nederlands ondertiteld. Ik heb nog een guilty pleasure, Countryfile, elke zondagavond een gezellig program over de Engelse plattelandscultuur, maar daar gaat het hier verder niet over.

Julie, oh Julie. Ik werd op haar geattendeerd via een annonce op radio 1, over een Nederlands ondertiteld programma over Franse streekgerechten. Nou en dat is het! Nederlands ondertiteld, al blijkt dat flink lastig te zijn vanuit het Frans, ik vind het bijna storend.
De ingrediënten zijn als volgt: de mooie Julie Andrieu rijdt in een kleine rode Peugeot 204 het ganse Franse land af en per regio bezoekt ze mensen die streekproducten en gerechten maken. Aan het eind van een aflevering komen alle mensen uit betreffende aflevering bij elkaar en gaan ze samen eten. En flink door elkaar praten met allemaal elkaar aanvullende superlatieven waarbij ik geheel kwijt raak waar ze over gaan, de ondertiteling heeft er ook veel moeite mee. En dan helemaal aan het eind staat Julie op van de tafel en loopt naar de camera voor nog een gezellig afsluitend praatje. Tot zover niet echt ingrediënten voor een stukje visueel vuurwerk, maar....

Julie is geweldig! Ze is niet alleen een plaatje om te zien, ze snijdt zelf ook nog eens een sjalotje, pakt een garde uit handen, stopt haar handen in het deeg of braad een gezellig konijntje aan. Mooi en ze kan ook nog wat, wat wil je nog meer. Maar mijn betoog voor haar programma gaat verder (ik zal je niet vermoeien met lofzang voor deze presentatrice Steef). Julie komt bij echte mensen, Fransen, die in hun eigen omgeving een lokaal gerecht bereiden, niks geënsceneerd, gewoon in de meest mooie maar ook vreselijk lelijke keukens in Frankrijk, waar de man of vrouw des huizes z'n kunstje doet. Maar wat voor kunstjes! Echte Franse streekgerechten, niks haute cuisine, geen mooi opgemaakte bordjes maar authentieke recepten met mooie ingrediënten. Het programma is misschien niet zo mooi gemaakt als mijn eerder genoemde Nederlandse favorieten, ook niet zo mooi als de BBC serie "A French Odyssee" van Rick Stein, maar de authenticiteit, ja misschien zelfs wel een beetje de knulligheid, maken het tot een, voor mij, bijzonder mooie serie. Voorzien van leuke "internationale" muziekjes ook trouwens.

Ik neem de serie op, maar als ik thuis ben kijk ik ook tegelijkertijd. Een aantal weken geleden was ze in mijn favoriete streek, de Vaucluse, en daar bezocht ze onder andere een wijnhuis in Beaumes de Venise waar mijn favoriete witte wijn (voor weinig) vandaan komt! De chagrijnige, stille jongen met het baardje die ons elk jaar helpt was ook in beeld! wederom met een bruin poloshirt maar ditmaal in de wijngaard en niet in de cave. Er was zowaar een sprankje enthousiasme in hem te ontwaren op TV! niet dat mij dat wat uitmaakt, hij mag mij ook chagrijnig zijn heerlijke wijn verkopen, misschien is hij daarom wel zo betaalbaar. Zijn moeder bakte vervolgens een taart met daarin olijfolie en Muscat, ga het ook een keer proberen. In dezelfde aflevering was er een man die duifjes grilde aan het spit boven een vuur en na het grillen bedroop met spekvet dat hij in een speciaal soort trechtertje aan een pook deed die hij in het vuur had liggen. Het gesmolten vet spatte er onderuit op de duifjes die daardoor extra smaak kregen. Dat wil ik ook!

Ik ben fan, fan van Julie, maar zeker ook van haar Carnets. Het eerste receptenboek heb ik van Sinterklaas gekregen, de tweede heb ik zojuist bij de Fnac besteld, in Nederland niet te krijgen. Ik kan niet wachten tot ik weer eens tijd heb om op het gemakje te kokkerellen.

Ik denk dat jij het ook geweldig zou vinden Stephanie.

Kapsalon

In dit blog poch ik veel over zelfgemaakte, eventueel zelfs zelf geplukte, lekkernijen, maar eerlijkheidshalve dien ik te melden dat er ook genoeg dagen zijn dat ik niet zelf in de keuken sta. Eten bij vrienden, uit eten of wat afhalen of laten bezorgen staat ook op mijn repertoire, eventueel een combinatie van genoemde. Zo ben ik laatst met een vriend een snelle, goedkope hap gaan eten in een zeer eenvoudig restaurantje in Delft. Draadjesvlees met gekookte aardappelen en rode kool voor acht euro vijftig.

Voor dat geld mag je niet zoveel verwachten en het geserveerde overtrof de verwachtingen dan ook niet.
Een compleet gerecht voor vijf euro zal dan wel helemaal niks kunnen zijn, maar daar kun je je toch behoorlijk in vergissen! In de avondwinkel annex snackbar op nog geen vijf minuten lopen van mijn huis kun je terecht voor snacks, shoarma, "Turks"- en "Italiaans" pizza en dat alles voor maximaal vijf euro per gerecht. Verder verkoopt de uit Noord Irak afkomstige Koerdische eigenaar allerlei waar, ijsjes, baklava, rookwaar, bier, J.P. Chenet en andere duistere wijn, snoep, chips, scheermesjes etc. De zaak is verfraaid met wild knipperende kleurige LED lampjes en goed verlicht met TL licht. Mediterrane gezelligheid. Op de ruiten grote reclames van telefoonaanbieders gespecialiseerd in het bellen naar overzeese doelgroepen. De Koerdische meneer, ik schat hem begin veertig, heeft een enigszins nors en macho uiterlijk en spreekt bijzonder slecht Nederlands. Toch zit hij er al weer een paar jaar en doet het daarmee dan ook beter dan zijn voorgangers. Ik kom er regelmatig en hij herkent mij inmiddels. "Buurman" noemt hij mij, en ik ging er vanuit dat hij dat had opgemaakt uit het feit dat ik regelmatig kom en altijd te voet. Maar ik ben er achtergekomen dat hij iedereen die hij herkent "buurman" noemt en volgens mij hoef je voor die titel niet eens echt in de buurt te wonen. Ik vermoed dat hij de term "buurman" is gaan gebruiken doordat hij door de erboven en ernaast wonende studenten altijd "buurman" wordt genoemd. Goed, buurman dus, en eigenlijk klinkt het best vriendelijk. Ayan is tegen "buurman" inmiddels best aardig, maar als je nog niet tot de "buurmannen" behoort kan hij behoorlijk horkerig overkomen, helemaal als je geen Nederlands spreekt. Engelstaligen snauwt hij behoorlijk af en hij krijgt het soms zelfs voor elkaar om "lokalen" de les te lezen over hun bestelling die ze in zijn ogen niet goed hebben doorgegeven als de klant aangeeft dat er wat niet helemaal goed is gegaan. Nee, echt klantvriendelijk is hij niet. Hij vergeet daarbij ook nog even dat zijn Nederlands uitermate slecht is, maar dat is hem vergeven, want hij bakt als de beste. Zijn specialiteit is toch wel de inmiddels geheel ingeburgerde maaltijdsnack "kapsalon".  Toen ik hier enkele jaren geleden van hoorde gruwelde ik bij de gedachte, maar inmiddels is dit mijn favoriet. Je verzint het niet, een bakje knapperig gebakken friet met daarop shoarmavlees, kaas die nog even gesmolten wordt, vervolgens knoflooksaus en sambalsaus, verse ijsbergsla, tomaat, komkommer, ui en als je helemaal mazzel hebt nog een kwakje van een soort eigengemaakte uiensalsa. Dit klinkt als bij elkaar gegooide kliekjes en zo is het "gerecht" waarschijnlijk ook ontstaan.
Bekende Franse klassiekers zoals bijvoorbeeld de cassoulet zijn op eenzelfde wijze ooit ontstaan. De kapsalon, een aanstaande klassieker uit de multi culti Nederlandse keuken!