Tatsoi

Niet teveel gedoe met dit weer, lamsworstjes met tatsoi.

Tatsoi, variant van de brassica familie net als de bekendere paksoi. Smaak ongeveer hetzelfde, misschien wat intenser. Worstjes in stukjes in de pan en na paar minuten tatsoi (grof gesneden) toevoegen en tevens wat kerrie, peper en zout. Na paar minuten afmaken met crème fraiche. Lekker met rijst of gewoon stuk brood. Een droge cider erbij zou heerlijk zijn, helaas niet in huis.

Zomer

Gierzwaluw (apus apus) bron: commons.wikimedia.org

Het heeft lang geduurd maar wat is het zomer buiten! Overbodige toevoeging dat "buiten", want ook binnen voelt het zomers. Zo warm dat wij Hollanders al weer op apegapen liggen, maar dat geeft niks, "luxurious discomfort" zoals een Engelse vriend het treffend benoemde. De lucht strakblauw, de lome warmte en een klein briesje. Heerlijk weer om gewoon niks te doen, al lukt mij dat nog niet zo goed. Heb je in Zuid Frankrijk met dit mooie weer het geluid van de "cigales", het geluid van verzengende hitte, af en toe overstemd door de schreeuw van een hoog op de thermiek rondzwevende steenarend, hier in Nederland hebben we de gierzwaluw.
Één zwaluw maakt nog geen zomer, maar het zijn er veel meer. Ik heb me altijd afgevraagd waarom deze boemerang-achtige vogeltjes gier-zwaluw heten. Gier doet mij in eerste instantie denken, ja ik kom uit een dorp, aan het mengsel van mest en urine uit de koestal. Onaangenaam scherpriekend. Het had natuurlijk ook de gier als machtige aas-etende vogel kunnen zijn, maar zo'n vergelijking met dit lieve vogeltje? Nee ik denk het nu te weten: groepjes gierzwaluwen maken met dit mooie weer een gierend geluid tijdens hun acrobatische luchtraces. Het geluid van de Hollandse zomer in de stad.

Het zijn trouwens best intrigerende vogeltjes. Zoals eerder genoemd hebben ze veel weg van een gitzwarte boemerang. Het is een vogel die je veel in de stad ziet, en altijd in de lucht, zelfs als ze slapen of de liefde bedrijven. Ze komen zelden tot nooit op de grond heb ik mij laten vertellen (pootjes niet geschikt om op te staan) en nestelen vooral in de bewoonde wereld. Hoog. De gierzwaluw behoort niet tot dezelfde familie als de andere veel voorkomende boerenzwaluw (lange gevorkte staart, licht buikje en oranjeachtig befje) of de huiszwaluw (schattig vogeltje in orka kleuren). De huiszwaluw dankt zijn naam misschien wel aan het feit dat het een geenszins schuw vogeltje is. Dit blijkt wel uit het feit dat er eens tijdens het ontbijt in een hotelletje in de Bourgogne een huiszwaluw kwam binnenvliegen en de balken van het oude plafond leek te inspecteren, zich niks aantrekkend van de ontbijtende gasten en de in de deuropening liggende labrador. Ook in de zomer uiteraard, in de winter bivakkeren alle zwaluwen in het verre zuiden.

Mijlpaal

Vandaag ben ik met mijn blog over de 1000 pageviews gegaan, een ware mijlpaal. En dat met 36 berichten in nog geen 3,5 maand. Nou zitten er wel de nodige views via dubieuze ratingsites, met o.a. viewers in Rusland, maar toch. Dank alle lezers, maar ik ga nog wel even verder.

Op de foto

Eten laat zich niet altijd even makkelijk fotograferen, zo ook het bord met makkelijke pasta. De pasta met blauwaderkaas lijkt wel op een, laten we het netjes houden, hoopje omgekeerd eten. De salade met tomaat, komkommerkruid en ingemaakte sleutelbloemknoppen maakt nog een beetje goed.

Wildplukken

Komende weken alles paddestoel...

Wildplukken is helemaal in. Het zal wel met de tijdgeest te maken hebben. Teleurstelling in de economie, de overheid, industrie, etcetera. De hang naar vroeger, toen "we" nog alles zelf deden. Eerlijk voedsel waarvan de herkomst onherroepelijk uit de directe omgeving kwam.
Tot een jaar of vijf geleden was wildplukken nog voor de echte alternatieven, de geitenwollen-sokken-types. Nu is alles wat groen en alternatief is helemaal hip.

Dat het nu hip is vind ik denk ik niet zo erg. Ik bezig al jaren de wildpluksport, maar altijd een beetje stiekem. Ik ben dan ook niet echt alternatief en hip zou ik mezelf ook niet betitelen. Oké, ik heb liever niet dat de bloesem, de lekkere zwammetjes en al het andere voor mijn neus wordt weggekaapt, ik leef immers in dichtbevolkt gebied, maar nu kun je ten minste aankomen met je flesje pisgele vlierbloesemsiroop.

Gisteren ben ik weer op jacht geweest, ditmaal naast planten en onrijpe walnoten ook naar paddestoelen. Afgelopen zondag heb ik genoten van een paddestoelen workshop van Edwin Florès. Ik wil geen reclame maken, maar echt een aanradertje. Niet dat ik nu alle paddestoelen ken maar heb wel bijna een kilo zwavelzwam (iets te laat) geoogst, voorheen had ik die laten hangen. En die kleine kilo was nog maar de helft van de zwam, de rest lag reeds op de grond, al leek het niet dat dit geheel vrijwillig was gebeurd. In het wildplukboek van eerdergenoemde paddestoelhunter Edwin staan naast zwammen ook een aantal voor mij nieuwe eetbare planten. Er staat ook bij wat je er mee kunt doen, maar niet teveel informatie, dat houdt het een beetje spannend, de spanning die hoort bij de wildplukkerij.

De onrijpe walnoten in de alcohol

Smoesje

Er is altijd wel een smoesje voor een soesje. Zo ga ik straks koffie drinken bij een vriendin. Nu gebeurt dit wel vaker, maar ik had een smoesje nodig om het bakken van deze slagroomsoezen te rechtvaardigen. Ik had er opeens zin in gisteravond en je hebt er verder geen bijzondere ingrediënten voor nodig. Eigenlijk heel simpel om te maken. Alleen voor het afmaken heb je nog wat chocola (ik ben een man en geen liefhebber) en slagroom nodig, maar ook dat was binnen handbereik.

Moorkop heten ze volgens mij ook wel en met de prachtige beelden van Corsica deze week tijdens de eerste drie etappes van de tour hierbij nog een rechtvaardiging.

Bloemen op het bord

Na een rondje fietsen in het veld en door het bos hier de oogst met o.a. vergeet-mij-nietje, kamille, koolzaad en vogelwikke.

Op het menu stond rode poon met aardappelpuree, venkel en een beurre blanc saus, allemaal nogal wittig, dat kon wel wat kleur gebruiken. Bloemen. En dan niet alleen die van de op de rommelmarkt gekochte Beatrix bordjes, maar ook door eetbare bloemen op het bord. De geplukte bloemen uit het wild met daarbij wat komkommerkruid uit de tuin. Het geheel combineerde fantastisch met de witte, bloemige Doré des Bernadines uit Beaume-de-Venise.

Als dessert een eveneens bloemige vlierbloesem bavarois. Het mengsel heeft zich tijdens het stollen in de koelkast weer tot twee componenten gescheiden, de vlierbloesemgelei voornamelijk bovenop, daaronder het zuiveldeel. Maar de smaak is er niet minder om. Om hem uit het glazen schaaltje te krijgen heb ik een crème brûlée brander moeten gebruiken. On top een topje munt en een sliertje gekonfijte limoen.