De vogelshow

Guilty pleasure? Tja misschien behoort dit wel tot die categorie, de lokale vogelshow. Guilty want wat is het zielig een vogel in een kooitje, maar ook een pleasure want wat is het een genot om die nietige beestjes die altijd veel te ver van je af gaan zitten, al helemaal niet stil willen zitten binnen bereik van je telelens, van dichtbij te zien! Alleen aaien lukt nog net niet, al zou ik dat ook heel graag doen. Mijn ervaring is echter bij vogels, maar ook veel andere dieren, dat ze dat niet leuk vinden en dat snap ik echt niet.

Ik zag het artikel met de aankondiging in het lokale suffertje en heb deze er meteen uitgescheurd. Vervlogen (heel toepasselijk) tijden herleven. Ik kan me nog herinneren dat ik me vroeger in de Ijsselhallen in Zwolle heb vergaapt aan eindeloze rijen kooien met de meest prachtig gekleurde vogeltjes. Ook herinner ik me nog dat ik met een jeugdvriend op de fiets naar de zaterdagse vlooienmarkt in een nabijgelegen dorp ging waar hij, ja hij wel, zebravinkjes kocht. Ik vroeg hem nog of dat wel mocht van zijn ouders. Ik wist het antwoord maar hij antwoordde het tegenovergestelde. Jaloers was ik, op de vogeltjes, niet op de reactie van zijn moeder. De vogeltjes hebben overigens nog lang bij zijn ouders in de kamer gestaan, ik geloof dat moeders ze uiteindelijk ook wel leuk vond.

Maar goed, terug naar de lokale vogelshow. Ik had het adres opgezocht en de veredelde keet waarvan ik het onmogelijk achtte een vogelshow te huisvesten bleek toch wat groter dan verwacht. Buiten stond een sandwichbord in de regen dat de toegang gratis was. Bij binnenkomst, de eerste deur, stonden er een aantal mannen met bier en rookwaar die mij verwelkomden. Op mijn vraag of ik hier goed was voor de vogelshow verwezen ze me naar de deur rechts. Ik kwam in een soort kantine met gelijk links een bar met aansluitend een aantal tafeltjes, ideaal voor bingo lijkt mij. Rechts stonden twee rijen met kooitjes, drie of vier hoog, dat weet ik eigenlijk niet meer. Erachter was nog een apart gedeelte, wederom vol met kooitjes.

Het aanwezige publiek, ik denk leden van de vogelvereniging, deden mij ook aan vroeger denken. Vroeger was ik lid van de lokale kleindiervereniging alwaar ik op de jaarlijkse tentoonstelling zelfs eens een prijs heb gewonnen met een haan, voorzien van het predikaat "zeer goed". Hetzelfde beest deed het op de jaarlijkse kraai wedstrijd overigens minder goed. De leden van "mijn" vereniging waren uitsluitend autochtoon, dat was ik niet helemaal, maar de aanwezigen op deze tentoonstelling hier behoorden tot dezelfde categorie. Is het houden van vogeltjes wellicht iets oer Hollands?

Een vogel in een kooitje, dat is wel een ding. Onnatuurlijk en zielig. Deze tentoonstellingkooitjes zijn dan ook wel heel klein en ik koester mij de gedachte dat ze bij de eigenaar thuis in riante volières gehuisvest zijn. Als natuurliefhebber moet je die kooitjes natuurlijk verachten, vogels horen in de vrije natuur. Geldt dat echter niet voor alle dieren? Koeien, varkens, kippen en ander eetbaar gedierte zit over het algemeen ook opgesloten in een stal of hok en met een beetje mazzel de luxe van een wei, uitloop of ren. Voor deze nutdieren hanteren we andere maatstaven. De nutteloze vogeltjes zijn zielig in een kooitje, dat is algemeen geaccepteerd, ook door mij. Eventjes mogen ze van mij wel in zo'n klein kooitje, als ze daarna maar weer de volledige vrijheid krijgen.

Enfin, de vogeltjes. In de eerste kooien zaten meteen de pronkstukken, de van de meest prachtige kleuren voorziene amadines. Gevolgd door kanaries, waarvan sommige met een heel grappig, aan New Kids denkend, bloempot coiffure. Daarna roze kanaries, althans het stond er niet bij maar volgens mij waren het ook kanaries. Ik durfde niet zo goed foto's te maken maar hier stond ik even alleen:

Kanaries, seisjes, zebravinkjes, amadines, allen in diverse kleurslagen, maar toen. Tot mijn grote schrik zag ik in de volgende rij kooien opeens een aantal goudvinken! Prachtig, dat wel, maar zijn dat geen wilde vogels? De oplettende lezer weet dat ik er onlangs één in Oslo heb gezien en hier gewoon in een kooitje! Maar dat was nog niet alles. In de kooitjes naast de goudvinken zaten baardmannetjes! Nee echt! Is dat niet verboden?! Prachtige vogeltjes en super om ze is van dichtbij te zien, maar in een kooitje! Terwijl ze een kilometer of wat verderop in het wild horen te vliegen! Ja, en dan waren we er nog niet, want tegenover dit gevogelte waren kooitjes met puttertjes! puttertjes! In een kooitje! Nu weet ik dat die in de tijd van Fabritius ook al in gevangenschap werden gehouden, maar deze beestjes horen buiten, in de natuur! Maar wat een mooie vogeltjes van dichtbij!

Om weer bij het begin te beginnen, er is hier zeker sprake van een guilty pleasure. Guilty want vogels horen niet in een kooitje. En ook de vogels die je hier niet in het wild tegenkomt horen niet in een kooitje want die komen elders op aarde wel weer ergens in het wild voor. En pleasure want ja, wat zijn vogeltjes toch mooi en wat gaaf om ze van dichtbij te zien. Het was bovendien een vrolijk getsjilp, gefluit en gezang, ze maakten geen ongelukkige indruk, maar toch, zo'n klein kooitje, ik vind er wat van, ik weet alleen niet zo goed wat.