De vondst

Soms heb je zo'n dag, zo'n dag waarop je je draai niet zo kunt vinden. Zo'n dag dacht ik vandaag te hebben. Na de wekker uitgezet te hebben weer als een blok in slaap gevallen, laat wakker worden (voor mijn doen) en daar een beetje een waardeloos gevoel over hebben en dan bedenken wat je die dag gaat doen. Aan m'n auto klussen? Wellicht handig vanwege naderende APK maar omdat ik hem nog nodig heb woensdag misschien niet zo handig om er nu aan te beginnen. Bovendien is er toch geen plek in de werkplaats. Het weer is goed dus in ieder geval naar buiten.

Op m'n fiets ben ik toch maar naar de werkplaats gegaan. Het was daar gezellig want de halve straat bleek daar zo ongeveer te vertoeven. Ook daar had ik niet echt zin om m'n handen uit de mouwen te steken en ben dan ook na een tijdje weer naar huis gegaan. Ik had toch trek dus dat kwam goed uit. De trek gestild, de boodschappen gedaan, tijd om nog even lekker naar buiten te gaan. Sowieso wilde ik graag naar het bos want naar verluidt was daar een ijsvogel te zien. Mijn vorige rondje was tevergeefs, maar misschien had ik vandaag meer geluk.

Nog maar net in het bos aangekomen stuitte ik op een tak met daarop deze zwammen:

Zoals je ziet heb ik er een foto van gemaakt en naar mijn paddenstoelenvriend gestuurd. Met mijn Iphone paddenstoelen-app kwam ik op één of andere Russula, maar dat was het zeker niet. Gelukkig was mijn paddenstoelenvriend online en bevestigde mijn vermoeden:

"Prachtig, oesterzwammen toch?"

Ik: "Kom er niet uit met m'n app, misschien moet ik ze uit voorzorg gewoon plukken ;-)"

"Je kan dat boekje wel ophalen"

Ik: "Ik pluk ze wel eerst"

Ik was tenslotte in het bos en je weet maar nooit of daar nog meer kenners komen vandaag. Ik citeer hier uit onze whatsapp, ik denk dat de paddenstoelenvriend het niet erg vindt mits ik zijn naam maar niet noem.

Ik: "Heb m'n zakken gevuld"

Ik had verder niks bij me, behalve mijn jasje en heb beide zakken gevuld met de grote oesterzwammen, het jasje kan toch in de was. Altijd wel even spannend, wil altijd voorkomen dat ik betrapt wordt.

Met de buit ben ik snel naar huis gefietst. Mijn paddenstoelenvriend suggereert er een lekker soepje van te maken. Thuis gekomen met de veldgids erbij wordt het al snel duidelijk.

"En?"

Ik: "Ja hoor! Zal ik dat stammetje morgen maar gaan halen?"

Zo'n vondst moet je natuurlijk veilig stellen. Bovendien, als je zorgvuldig met het stammetje omgaat en deze tegen andere stammetjes aanlegt kun je wellicht oesterzwammen kweken! Het bos kan die éne tak ook best missen.

"Leuk"

Ik: "Ben haast van plan het nu nog te gaan halen maar het wordt zo donker, weet 'm wel te liggen nog, is gewoon een grote tak"

"Doen"

Ik: "Nu?"

"Ja toch"

Ik riskeer natuurlijk dat het stammetje morgen weg is, aan de andere kant ben ik misschien mijn parkeerplek kwijt als ik terug kom (jaja, grote stad perikelen).

Ik: "Okay ga ik doen ;-)"

Een klein kwartiertje later:

Ik: "Ben nu op parkeerterrein bij het bos. De politiehelikopter die er cirkelde toen ik ze plukte is gelukkig weg, nu nog even wachten tot de kust veilig is".

Er waren namelijk nog wat mensen met een hond maar die stapten in hun auto en reden weg. Ik ben uitgestapt en heb de klep alvast op een kiertje open gedaan. Met kloppend hart en vooral ook goed om mij heen kijkend ben ik snel naar de bewuste plek gelopen. De tak was niet groot, maar wel veel te lang voor mijn kofferbak. Gelukkig brak hij heel makkelijk (rot) en snel, de omgeving afspiedend, naar de auto terug gelopen. Niemand op het parkeerterrein. Snel de kofferbak gevuld, missie gelukt!

Ik: "Yes! Heb 'm! In vier delen en er zit nog judasoor op ook!"

"Gaaf"

De stammetjes liggen nu in mijn tuin op een geschikte plek, ik hoop dat ik binnenkort weer kan oogsten. Het ijsvogeltje wederom niet gezien overigens, ik meen hem wel te hebben gehoord maar ook dat is gissen.