C'est le ton qui fait la musique

Vanmiddag gebeurde het me weer eens. Het is overigens de eerste dag dat ik in korte broek in het zonnetje in de tuin kon zitten, niet heel erg belangrijk misschien, maar ik heb het nu eenmaal graag over het weer. Misschien doet het er toch een beetje toe. Ik zat in de zon met alleen korte broek en slippers aan en luisterde via oordopjes naar muziek. Ik zocht een nummer uit, het werd het nummer "If I Fell" van the Beatles. Een lekker lang nummer en het paste goed bij het weer.

Lekker lang nummer? Het nummer is slechts twee minuten en negentien seconden lang! Het duurde een tijdje voordat het me ging opvallen dat er wel heel veel herhaling in zat en, wetende dat ik slechts één nummer van het album heb, kwam ik erachter dat het nummer op repeat stond. Toen ik vervolgens het album van de Allah-Las opzette heb ik dan ook de repeat functie uitgezet zodat ik niet urenlang naar hetzelfde album zou gaan luisteren. Niet dat het erg is, maar misschien gaat het op den duur vervelen. En vervelen, daar houd ik niet van. Na het album stopte de muziek dan ook keurig en ben ik naar een volgend album, The Cave Singers, gaan luisteren, ook weer met een eind.

Misschien is het niet zo vreemd dat dit me overkomt, het is ook zeker niet voor het eerst. Ik luister namelijk niet naar de tekst, ongeacht welke taal. Ik hoor wel dat er iemand zingt, maar ik luister niet naar wat hij of zij zingt. Ik heb dan ook vaak geen flauw idee waar het nummer over gaat, en toch houd ik heel erg van muziek. Meezingen lukt overigens ook niet, simpelweg omdat ik de tekst niet onthoud, aangezien ik daar niet naar luister. Ik vermoed dat de wereld overigens ook heel goed zonder mijn meezingen kan. 

Muziek is voor mij mooi als de tonen mij bevallen. De Fransen hebben daar een mooie uitdrukking voor: "C'est le ton qui fait la musique" (het is de toon die de muziek maakt). Volgens mij is het zelfs een combinatie van de toon (melodie), het instrument en de stem van de zanger. Voor mij is dit voldoende om volledig in vervoering van een nummer te raken, hoe goed of slecht de tekst ook is.

Zo zat ik vorige week bij een concert van Julien Clerc in Carré en vroeg mijn buurvrouw, van wie de kennis van het Frans wat minder goed is dan dat van mij, waar het betreffende liedje over ging. Ik moest toen opeens mijn best gaan doen om naar de woorden te luisteren. Ondoenlijk. Ik probeer me te concentreren op de woorden, op de tekst, maar al snel voert de toon van de muziek mijn concentratie weg. Wat een stem heeft die man trouwens en erg goede muzikanten.

Met mijn oud huisgenoot heb ik vele discussies gehad over muziek. Ik vond veel muziek waar hij naar luisterde niks aan en hij kon dat van mij ook niet altijd bekoren. Bij hem gaat het bij een goed nummer vooral om de tekst en zo kan hij een, in mijn oren, zeiknummer geweldig vinden.

Waar het nummer van de Beatles dat ik vanmiddag beluisterde over ging weet ik niet. Ik vond het in ieder geval prachtig en raakte bij mij de juiste snaar. Ik zou het kunnen opzoeken maar wil ik het eigenlijk wel weten? Misschien paste het toch niet zo goed bij het weer als ik de tekst zou weten. Dus ik laat het zo. Zo is het mooi.