Kakelen voor de koning

Het is zo ver, de koninklijke familie heeft zich zojuist bij de genodigden van het kabinet gevoegd in de "Mozeszaal", paleis op de dam. Nadat alle handjes zijn geschud is het tijd dat iedereen gaat zitten, klaar om te aanschouwen hoe de koningin met een handtekening afstand doet van haar troon en daarna gevolgd door de handtekening van haar oudste zoon die daarmee koning wordt. Beatrix zit als eerste en legt haar paarse tasje voor zich op tafel. Maxima legt haar tasje ook op tafel, maar na even om zich heen gekeken te hebben verdwijnt tasje het toch maar op schoot.

Dan is er opeens gekakel! Nee, niet op TV, maar in de tuin. Kip is luidkeels aan het kakelen, meestal is dat paniek voor een beest van gelijke grootte of meer. Ik haast mij naar de tuin om kip tot stilte te manen en ren snel weer terug naar de bank. Beatrix zet haar handtekening en de menigte buiten op de dam juicht. Wederom luid gekakel van kip, wederom naar buiten rennen om er zeker van te zijn dat er niet een enge houtduif, of wellicht een kat in mijn tuintje zit. Niks te bekennen en snel weer naar binnen. Willem Alexander zet zijn handtekening, gevolgd door een bijzonder sierlijk exemplaar van zijn ega. Wederom gekakel in de tuin, nu ben ik het zat!

De rest van de troonswisseling hebben we samen gekeken, de rust is wedergekeerd.